Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
rənalıq — is. şair. Gözəllik, göyçəklik, qəşənglik. Qopar qiyaməti sərvin girəm gülüstanə; İnanma sərv, sənubərdə var bu rənalıq. M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ad — is. 1. Doğulduğu zaman adama verilən şəxsi isim. Ad və soyad. Ad qoymaq. Adın nədir? Adını söyləmək. – Sən öləsən, Xanmirzə bəyin adını verən kimi, qoçaqlar o saat qalxdılar. N. V.. // Ləqəb, təxəllüs. 2. Şöhrət. <Elmar:> Siz qızları ad… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyilik — is. Yaxşılıq. <Aşıq Sultan:> Fənalıq, eyilik bil nə deməkdir; Yarın adın dastan olur dillərdə. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pislik — is. 1. Pis şeyin hal və keyfiyyəti (yaxşılıq ziddi). Yolun pisliyi. – Yüz min camaat içdiyi suyun yaxşılığı və pisliyini təbib əvəzinə molladan və hacıdan soruşuruq. C. M.. 2. Pis iş, alçaqlıq, rəzillik, pis əməl, pis hərəkət; fənalıq. Yetim… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şər — 1. is. <ər.> 1. Pislik, yamanlıq, fənalıq, pis iş. Xeyir və şər. – Şər deməsən, xeyir gəlməz. (Ata. sözü). Dünyanın gərdişindən; Təng oldum hər işindən; Mərdin başı qal çəkir; Namərdin şər işindən. (Bayatı). Bəxtəvər başına sənin, ey rəqib; … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xarablıq — is. Xarab şeyin halı, keyfiyyəti; pislik, bərbadlıq, fənalıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəcil — <ər.> klas. Xəcalətli, üzüqara. Hər tənə ki, eyləsən rəvadır; Səndən xəciləm, üzüm qəradır. F.. Yüz cəfa gördün, vəli hərgiz şikayət etmədin; Hansı lütfündən xəcilsən nazlı yarın, ey könül! S. Ə. Ş.. Xəcil etmək (eyləmək) – xəcalətli etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
